មានលក្ខខណ្ឌវេជ្ជសាស្រ្ដមួយចំនួន ដែលអាចធ្វើឲ្យអ្នកមិនមានលក្ខណៈគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការប្រើប្រាស់ LAM ជាវិធីសាស្រ្តពន្យារកំណើតបាន។ ការមានលក្ខខណ្ឌទាំងនេះមានន័យថា អ្នកនឹងត្រូវបានណែនាំឲ្យឈប់បំបៅកូនដោយទឹកដោះម្តាយ ឬបំបៅកូនដោយទឹកដោះម្តាយតាមរបៀបដែលអាចកាត់បន្ថយប្រសិទ្ធភាពរបស់ LAMបាន ។
LAM មិនត្រូវបានគេណែនាំទេប្រសិនបើ៖
– ក្មេងក្រោមអាយុ ១ឆ្នាំមានបញ្ហាមេតាបូលីស ដែលអាចប៉ះពាល់ដល់ទម្លាប់នៃការបៅទឹកដោះធម្មតារបស់ក្មេងនោះបាន។ កុមារដែលទទួលរងពីជម្ងឺរាងកាយមិនអាចបំបែកទឹកដោះម្តាយទៅជាស្ករបាន (galactosemia) ជាធម្មតានឹងត្រូវជំនួសដោយអាហារដែលអាចជួយជាមួយការព្យាបាលរបស់ពួកគេបាន (6)។
– អ្នកកំពុងប្រើថ្នាំប្រែប្រួលអារម្មណ៍ដែលអាចប៉ះពាល់ដល់ការបំបៅដោះកូនបាន។
– អ្នកកំពុងប្រើថ្នាំណាមួយដែលអាចមានប្រតិកម្មជាមួយនឹងការបំបៅដោះកូនដោយទឹកដោះម្តាយ ឧទាហរណ៍ ថ្នាំធ្វើឲ្យឈាមរាវ។
ដោយផ្អែកលើការវាយតម្លៃផ្នែកគ្លីនិក LAM អាចត្រូវបានណែនាំដោយប្រុងប្រយ័ត្នប្រសិនបើ
– អ្នកមានជម្ងឺអេដស៍ ឬមានការបញ្ជាក់រោគវិនិច្ឆ័យថាមានផ្ទុកមេរោគអេដស៍។ មេរោគអេដស៍អាចចម្លងពីម្តាយទៅទារកបាន។ ដោយផ្អែកលើភាពធ្ងន់ធ្ងរ ប្រសិនបើអ្នកមានផ្ទុកមេរោគអេដស៍ អ្នកនឹងត្រូវបានណែនាំអំពីហានិភ័យពាក់ព័ន្ធនៃការបំបៅកូនដោយទឹកដោះម្តាយ និងថាតើវាចាំបាច់ក្នុងការជ្រើសរើសប្រភពសារធាតុចិញ្ចឹមជំនួសសម្រាប់ទារករបស់អ្នកដែរឬទេ។ ប្រសិនបើអ្នកមានផ្ទុកមេរោគអេដស៍ ហើយកំពុងទទួលការព្យាបាលដោយថ្នាំប្រឆាំងមេរោគអេដស៍ (ART) អ្នកអាចប្រើប្រាស់វិធីសាស្រ្ត LAM បាន។
– អ្នកកំពុងតែមានជម្ងឺរបេងសកម្ម (TB)។ ខណៈពេលដែលជម្ងឺរបេងមិនអាចឆ្លងតាមរយៈការបំបៅដោះកូនបាននោះទេ ទំនាក់ទំនងជិតស្និទ្ធរវាងម្តាយ និងទារកក្នុងអំឡុងពេលបំបៅដោះកូនធ្វើឲ្យកុមារមានហានិភ័យខ្ពស់នៃការឆ្លងមេរោគអេដស៍។
