តើអ្វីទៅជាផលរំខាននៃថ្នាំគ្រាប់ប្រូចេសស្ទីន?
ផលរំខានមិនមែនជាសញ្ញានៃការមានជម្ងឺនោះទេ ហើយភាគច្រើនវានឹងថយចុះតាមកម្រិតបន្តិចម្តងៗ ឬ បាត់ទៅតែម្តងនៅប៉ុន្មានខែដំបូងនៃការប្រើប្រាស់ថ្នាំគ្រាប់។ ខណៈពេលដែលវាជារឿងធម្មតា ស្ត្រីមួយចំនួនមិនជួបប្រទះវាទាល់តែសោះ។ ផលរំខាននៃថ្នាំគ្រាប់ប្រូចេសស្ទីនមានដូចជា៖
– ការផ្លាស់ប្តូររបត់នៃការមករដូវ ដូចជាការមករដូវមិនទៀងទាត់ ឬមិនសូវមករដូវ ការមករដូវតិចជាងមុន ឬតិចថ្ងៃ ឬមិនមានរដូវទាល់តែសោះតែម្តង (ស្ត្រីដែលបំបៅដោះកូនអាចជួបប្រទះការពន្យារនៃការមករដូវឡើងវិញដោយសារតែការបំបៅដោះកូនភាគច្រើននឹងប៉ះពាល់ដល់របត់នៃការមករដូវ)
– ឈឺក្បាល
– វិលមុខ
– ឈឺពោះ
– ស្រគៀរសុដន់
– បម្លាស់ប្តូរអារម្មណ៍ឡើងចុះ
– ចង្អោរ (ដើម្បីកុំឲ្យចង្អោរ អ្នកអាចលេបថ្នាំជាមួយនឹងអាហារ ឬ មុននឹងចូលគេងក៏បាន)
ស្រ្តីដែលមិនបំបៅដោះកូនអាចនឹងវិវត្តទៅជាកន្សោមអូវែររីកធំ [8]។
ហានិភ័យ
បើធៀបនឹងថ្នាំគ្រាប់ពន្យារកំណើតផ្សំ វាមានប្រសិទ្ធភាពតិចជាងថ្នាំផ្សំក្នុងការការពារការមានផ្ទៃពោះ។ នេះគឺដោយសារតែវាមិនបានអាចរារាំងការបញ្ចេញអូវ៊ុលបានល្អដូចថ្នាំដែលមានអេសស្រ្តូសែន (estrogen) នោះទេ។
ប្រសិនបើអ្នកមានផ្ទៃពោះ ខណៈពេលដែលអ្នកកំពុងប្រើថ្នាំគ្រាប់ប្រូចេសស្ទីន វាមានហានិភ័យតិចតួចដែលវាអាចវិវត្តទៅជាការមានកូនក្រៅស្បូន។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ការមានកូនក្រៅស្បូនទំនងជាមិនសូវកើតមាននៅពេលលេបថ្នាំគ្រាប់ប្រូចេសស្ទីនសុទ្ធនោះទេ បើប្រៀបធៀបទៅនឹងការមិនប្រើវិធីសាស្រ្តពន្យារកំណើតអ្វីទាល់តែសោះ។
ប្រសិនបើបន្ទាប់ពីរយៈពេល បីខែហើយ អ្នកនៅតែរងនូវផលរំខានទាំងអស់នេះ ហើយអ្នកមិនអាចទ្រាំទ្របាន អ្នកអាចធ្វើការផ្លាស់ប្តូរទៅប្រើប្រាស់មធ្យោយបាយពន្យារកំណើតណាមួយផ្សេងទៀត។
អ្នកត្រូវចងចាំថា ថ្នាំគ្រាប់ពន្យារកំណើតផ្សំមិនអាចការពារអ្នកពីជម្ងឺកាមរោគបាននោះទេ (STIs)។
តើថ្នាំគ្រាប់ប្រូចេសស្ទីនអាចនាំឲ្យឡើងមុនដែរឬទេ?
ខណៈពេលដែលប្រូចេសស្ទីន (Progestin) មិនបណ្តាលឱ្យកើតមុននោះទេ វាគឺជាកត្តារួមផ្សំមួយដែរ។ ប្រូចេសស្ទីន (progestin) បង្កើនជាតិសេបូម (សារធាតុស្អិត និងលក្ខណៈប្រេងដែលផលិតដោយស្បែក)។ ជាតិសេបូមបញ្ចេញច្រើនជាងធម្មតា នៅលើស្បែកអាចបិទរន្ធញើស និងផ្តល់បរិយាកាសមួយដែលបង្កឲ្យមានការលូតលាស់។ លក្ខខណ្ឌនេះធ្វើឱ្យស្បែកឡើងមុនបាន។ ការឡើងមុនបែបនេះត្រូវបានគេហៅថាជាការឡើងមុនបែបអរម៉ូន។ ប្រសិនបើអ្នកកើតមុន ខណៈពេលកំពុងតែប្រើថ្នាំគ្រាប់ប្រូចេសស្ទីន សូមពិភាក្សាអំពីជម្រើសនៃការព្យាបាលជាមួយអ្នកផ្តល់សេវាថែទាំសុខភាពរបស់អ្នក។ ប្រសិនបើផលរំខានទាំងនេះវាលើសពីអ្វីដែលអ្នកអាចទ្រាំបាន អ្នកតែងតែអាចពិចារណាផ្លាស់ប្តូរទៅប្រើប្រាស់វិធីសាស្រ្តពន្យារកំណើតផ្សេងបាន។
តើមានទំនាក់ទំនងរវាងថ្នាំគ្រាប់ប្រូចេសស្ទីន និង ជម្ងឺមហារីកទេ?
ការសិក្សាថ្មីមួយដែលធ្វើឡើងដោយទនិ្ននុប្បវត្តិវេជ្ជសាស្ត្រ PLOS (PLOS medicine journal) បង្ហាញថា ការប្រើប្រាស់ថ្នាំគ្រាប់ប្រូចេសស្ទីន អាចបង្កើនហានិភ័យតិចតួចនៃជំងឺមហារីកសុដន់ ស្រដៀងទៅនឹងហានិភ័យដែលមានក្នុងថ្នាំគ្រាប់ពន្យារកំណើតផ្សំដែរ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ហានិភ័យនេះគឺខ្ពស់ចំពោះស្ត្រីដែលមានវ័យចំណាស់ ប៉ុន្តែជារឿយៗនឹងបាត់ទៅវិញក្នុងរយៈពេលពីរបីឆ្នាំបន្ទាប់ពីការឈប់ប្រើប្រាស់។ ជាដំណឹងល្អ ថ្នាំគ្រាប់ប្រូចេសស្ទីនការពារស្ត្រីពីជំងឺមហារីករបស់ស្ត្រីផ្សេងទៀត ដូចជាមហារីកស្បូន និងមហារីកអូវែរ។ ប្រសិនបើអ្នកកំពុងពិចារណាចង់ប្រើថ្នាំគ្រាប់ប្រូចេសស្ទីនជាវិធីសាស្រ្តពន្យារកំណើតរបស់អ្នក អ្នកគួរតែពិភាក្សាពីគុណសម្បត្តិ និងគុណវិបត្តិទាំងអស់ជាមួយអ្នកផ្តល់សេវាថែទាំសុខភាពរបស់អ្នក។
តើខ្ញុំគួរព្រួយបារម្ភអំពីថ្នាំគ្រាប់ប្រូចេសស្ទីនបណ្តាលឱ្យមានការធ្លាក់ឈាមបន្តាកប្រឡាក់ខោក្នុងដែរឬទេ?
ការធ្លាក់ឈាមបន្តាកប្រឡាក់ខោក្នុង និង ការធ្លាក់ឈាម ក្នុងចន្លោះពេលមករដូវ គឺជាផលរំខានទូទៅនៃថ្នាំគ្រាប់ប្រូចេសស្ទីន ជាពិសេសប្រសិនបើអ្នកបានចាប់ផ្តើមប្រើថ្នាំក្នុងរយៈពេលពីរខែចុងក្រោយនេះ។ វាកើតឡើងនៅពេលដែលរាងកាយរបស់អ្នកកំពុងសម្របខ្លួនទៅនឹងវិធីសាស្រ្ពន្យារកំណើតថ្មី។ ការធ្លាក់ឈាមនៅចន្លោះពេលមករដូវ គឺបណ្តាលមកពីបម្រែបម្រួលអរម៉ូន។ នៅក្នុងវដ្តរដូវធម្មតា អរម៉ូនប្រូហ្សេស្តេរ៉ូន (progesterone) និងអេសស្រ្តូសែន (estrogen) ដែលត្រូវបានរកឃើញនៅក្នុងរាងកាយរបស់ស្ត្រី មានមុខងារជួយបង្កើត និងទ្រទ្រង់ភ្នាសស្បូនក្នុងការរៀបចំការមានផ្ទៃពោះ។ នៅពេលដែលប្រូចេសស្ទីនចូលទៅក្នុងស្បូន វាធ្វើឱ្យខូចតុល្យភាពនៃអរម៉ូននោះ។ វាអាចបណ្តាលឱ្យមានការធ្លាក់ឈាមចេញ ឬ ការធ្លាក់ឈាមបន្តាកប្រឡាក់ខោក្នុង ដែលអាចបាត់ទៅវិញ ហើយមកវិញ។”
សម្រាប់អ្នកប្រើប្រាស់ថ្នាំប្រូចេសស្ទីន ឮភាគច្រើន អ្នកអាចនឹងចំណាយពេលពីរបីខែដើម្បីឱ្យរាងកាយរបស់អ្នកសម្របទៅនឹងថ្នាំនេះ និងបន្តវដ្តរដូវធម្មតាឡើងវិញ។ ប្រសិនបើការធ្លាក់ឈាមបន្តាកប្រឡាក់ខោក្នុងមិនធូរស្រាល ហើយអ្នកនៅតែចាប់អារម្មណ៍លើថ្នាំគ្រាប់ពន្យារកំណើតដែលគ្មានអរម៉ូនអេសស្រ្តូសែន (estrogen) អ្នកអាចពិភាក្សាអំពីរកជម្រើសផ្សេងទៀតដែលមានតែអរម៉ូនប្រូចេសស្ទីន ដូចជាកងដាក់ក្រោមស្បែក ឬថ្នាំចាក់ពន្យារកំណើត ជាមួយអ្នកផ្តល់សេវាថែទាំសុខភាពរបស់អ្នក។
